Jak zabezpieczyć okna przed tynkami - Praktyczne wskazówki

Remont – samo słowo potrafi przyprawić o dreszcze, kojarząc się z wszechobecnym pyłem i chaosem. Wizja odnowionych wnętrz jest kusząca, ale droga do niej często wiedzie przez góry kurzu i ryzyko trwałego zabrudzenia wrażliwych powierzchni. Kluczowym, choć często niedocenianym, etapem przygotowań jest właśnie prawidłowe zabezpieczenie wrażliwych elementów, zwłaszcza stolarki okiennej, przed wszechobecnym bałaganem budowlanym generowanym przez prace tynkarskie i malarskie. Zatem, jak zabezpieczyć okna przed tynkami? Podstawą jest szczelne oklejenie ram i szyb odpowiednią folią ochronną oraz dedykowaną taśmą malarską, co stanowi skuteczną barierę przed zabrudzeniami i potencjalnymi uszkodzeniami chemicznymi czy mechanicznymi powstającymi podczas prac remontowych. Zaniedbanie tego prostego kroku może skutkować trwałymi plamami, zarysowaniami czy zacinającymi się okuciami, których usunięcie bywa problematyczne i kosztowne.

Renowacja wnętrz to często proces rewolucyjny, generujący znaczne ilości kurzu, pyłu i wilgoci, które potrafią wniknąć w każdy zakamarek. Okna, będące barierą pomiędzy wnętrzem a światem zewnętrznym, stają się mimowolnym świadkiem tego budowlanego żywiołu i jednocześnie jego potencjalną ofiarą. Niezabezpieczona stolarka okienna jest wprost narażona na działanie agresywnych substancji zawartych w tynkach, farbach czy gruntach, a także na uszkodzenia mechaniczne.

Pył budowlany, zwłaszcza ten pochodzący z materiałów wiążących takich jak cement czy wapno, ma często zasadowe lub kwaśne pH, co w połączeniu z wilgocią tworzy korozyjną mieszaninę. Taka papka osadzająca się na metalowych okuciach i zawiasach potrafi błyskawicznie zapoczątkować proces rdzewienia i degradacji. Wyobraźcie sobie precyzyjny mechanizm działający płynnie – drobinki piasku i twardniejący pył mogą zniszczyć jego delikatną konstrukcję w mgnieniu oka.

Równie problematyczne są substancje chemiczne w stanie płynnym, takie jak farby lateksowe, akrylowe, lakiery, a nawet rozpuszczalniki czy pianka montażowa, które przypadkowo dostając się na powierzchnię ramy PVC lub aluminium, mogą spowodować trwałe odbarwienia czy zmatowienia. Szczególnie ramy PVC są wrażliwe na działanie rozpuszczalników. Usunięcie zaschniętych plam z takich powierzchni bywa niezwykle trudne, a czasem wręcz niemożliwe bez ryzyka uszkodzenia struktury materiału.

Szyby również nie są bezpieczne – choć wydają się gładkie i łatwe do czyszczenia, drobinki tynku czy piasku przetarte po ich powierzchni potrafią pozostawić mikro-rysy, które choć niewidoczne pojedynczo, zbiorowo sprawiają, że szyba staje się matowa i traci swoją przejrzystość. Zaschnięte plamy z tynku czy farby, próbowane do zdrapania ostrymi narzędziami, często kończą się głębszymi zarysowaniami, wymagającymi polerowania szyby, co jest procesem skomplikowanym i kosztownym. Nasza redakcja widziała niejednokrotnie przypadki, gdy brak starannego zabezpieczenia kosztował inwestora tysiące złotych na polerowanie szyb.

Nawet gumowe uszczelki, odpowiedzialne za szczelność okna i jego izolacyjność termiczną i akustyczną, są zagrożone. Kontakt z niektórymi substancjami chemicznymi, zasadowym tynkiem, a nawet długotrwałe zabrudzenie pyłem, może prowadzić do ich wysychania, pękania i utraty elastyczności. Zniszczona uszczelka oznacza straty ciepła zimą i przenikanie hałasu, niwecząc tym samym podstawowe funkcje nowoczesnej stolarki.

Prace budowlane i remontowe charakteryzują się również podwyższonym poziomem wilgoci technologicznej, pochodzącej z tynków mokrych, wylewek czy schnących gładzi. Ta wilgoć w połączeniu z wszechobecnym pyłem tworzy idealne warunki dla korozji metali i rozwoju pleśni w trudno dostępnych zakamarkach. Stalowe elementy okuć, nieosłonięte, są w tym środowisku szczególnie narażone na rdzewienie, co prowadzi do ich zablokowania lub nieprawidłowego działania.

Biorąc pod uwagę wartość nowoczesnych okien – często stanowiących znaczącą pozycję w budżecie remontowym – koszt ich profesjonalnego zabezpieczenia materiałami o wartości kilkudziesięciu czy kilkuset złotych wydaje się znikomą kwotą w porównaniu z potencjalnymi wydatkami na naprawy czy wymianę zniszczonych elementów. To jak wykupienie niedrogiej polisy ubezpieczeniowej na czas "burzy budowlanej". Studium przypadku z budowy domu jednorodzinnego pokazało, że koszt naprawy skorodowanych okuć i wymiany kilku szyb z trwałymi zabrudzeniami po tynkowaniu przekroczył koszt zabezpieczenia wszystkich okien w całym budynku o 500%.

Intensywne prace tynkarskie, zwłaszcza te mechaniczne, generują chmury drobnego pyłu, który unosi się w powietrzu godzinami, osiadając nawet w miejscach pozornie odległych od źródła. Brak szczelnej bariery na oknach sprawia, że ten pył wnika w szczeliny między ramą a skrzydłem, osadzając się na elementach okuć i w kanałach odwodnieniowych. Wyczyszczenie tych obszarów jest niezwykle czasochłonne i wymaga specjalistycznych narzędzi oraz środków.

Ponadto, agresywne substancje chemiczne obecne w niektórych tynkach i środkach gruntujących mogą w kontakcie z powierzchnią profili, zwłaszcza tych wykonanych z PVC, wywołać reakcje chemiczne powodujące zmianę koloru (np. żółknięcie białych ram) lub osłabienie ich struktury zewnętrznej. Ten rodzaj uszkodzenia jest często nieodwracalny i znacząco wpływa na estetykę okna.

Inwestycja w prawidłową ochronę okien przed tynkowaniem to zatem nie kaprys, lecz element racjonalnego zarządzania ryzykiem i dbałości o majątek. Gwarantuje, że po zakończeniu prac, okna nie będą wymagały kosztownych zabiegów renowacyjnych, a ich funkcjonalność i estetyka pozostaną nienaruszone. Jest to prosta czynność, która pozwala spać spokojnie, wiedząc, że nasze okna wyjdą z tej budowlanej opresji bez szwanku.

Wreszcie, pamiętajmy o prozaicznych kwestiach sprzątania. Usunięcie zaschniętego tynku, farby czy kleju z niezabezpieczonej szyby czy ramy to prawdziwa mordęga, pochłaniająca godziny, a często dni, cenniejszego czasu, który można by poświęcić na finalne urządzanie wnętrz. Narzędzia używane do takiego czyszczenia (skrobaki, silne rozpuszczalniki) same w sobie mogą stanowić zagrożenie dla delikatnych powierzchni okiennych.

Podsumowując, lista potencjalnych zagrożeń dla stolarki okiennej podczas prac tynkarskich jest długa i poważna – od subtelnej degradacji po całkowite uszkodzenie kluczowych elementów. Każde z tych zagrożeń, pył, wilgoć, chemikalia, uszkodzenia mechaniczne, stanowi samodzielny argument za wdrożeniem kompleksowych działań ochronnych. Prawidłowe zabezpieczenie stolarki przed rozpoczęciem remontu to fundament, bez którego trudno mówić o sukcesie całej inwestycji i cieszeniu się nienaruszoną funkcjonalnością okien przez lata.

Okna to nie tylko ramy i szyby – to także skomplikowany układ elementów ruchomych: okuć, zawiasów i klamek, które odpowiadają za ich funkcjonalność, szczelność i komfort użytkowania. Te komponenty, często wykonane z metalu lub trwałego tworzywa sztucznego, są niezwykle precyzyjne i wrażliwe na zabrudzenia. Choć mogą wydawać się solidne, drobinki pyłu budowlanego, wilgoć czy zaschnięta farba potrafią zniszczyć je skuteczniej niż niejeden celowy akt wandalizmu.

Okucia są niczym system nerwowy okna, umożliwiając płynne otwieranie, zamykanie, uchylanie czy przesuwanie skrzydła. Składają się z wielu ruchomych części, ząbatek i punktów ryglowania, które muszą działać synchronicznie i bez oporu. Wnikający w nie pył budowlany, zmieszany z fabrycznym smarem, tworzy szorstką pastę ścierną, która przyspiesza zużycie elementów, prowadząc do zacięć, zwiększonego oporu przy zamykaniu, a w konsekwencji do konieczności regulacji lub wymiany – co bywa bardzo kosztowne.

Zawiasy, choć pozornie proste, są kluczowe dla prawidłowego zawieszenia i funkcjonowania skrzydła. Pył i farba osadzające się na ich powierzchniach tarcia lub w ich wewnętrznych mechanizmach (jeśli są bardziej złożone) mogą powodować skrzypienie, utrudnione ruchy, a nawet prowadzić do odkształcenia skrzydła w dłuższej perspektywie. Dlatego ich ochrona okuć i zawiasów wymaga równie pedantycznego podejścia co ochrona ram i szyb.

Klamki, będące jedynym elementem okuć widocznym i używanym na co dzień, są najbardziej narażone na bezpośredni kontakt z brudnymi rękami pracowników czy przypadkowe ochlapania. Nawet niewielka ilość zaschniętej farby na powierzchni klamki może być trudna do usunięcia bez jej zarysowania lub uszkodzenia powłoki lakierniczej. Często klamki mają dekoracyjne wykończenie, które łatwo zniszczyć podczas agresywnego czyszczenia, co trwale pogarsza estetykę okna.

Do zabezpieczania tych specyficznych elementów najlepiej nadają się dedykowane taśmy ochronne – najlepiej te na bazie kleju akrylowego, które charakteryzują się dobrą przyczepnością do metalu i tworzyw sztucznych, a jednocześnie (przy prawidłowym usunięciu w odpowiednim czasie) nie pozostawiają trudnych do usunięcia śladów kleju. Taśmy należy aplikować precyzyjnie, oklejając wszystkie widoczne i dostępne części okuć i zawiasów.

Posiadacze okien z ukrytymi zawiasami, czyli takich, gdzie mechanizm zawiasów jest w całości schowany w profilu skrzydła i ościeżnicy, mają nieco ułatwione zadanie. Dzięki swojej konstrukcji, te elementy są już naturalnie chronione przed większością zabrudzeń. Nie zwalnia to jednak z obowiązku zabezpieczenia – należy starannie okleić okolice, gdzie skrzydło styka się z ramą oraz ewentualne widoczne punkty serwisowe mechanizmów.

W przypadku klamek, standardowa taśma malarska lub grubsza folia przycięta do odpowiedniego kształtu i solidnie oklejona dookoła wystarczy, aby zapewnić im należytą ochronę. Upewnij się, że folia zakrywa całą klamkę oraz tarczę znajdującą się przy ramie. To prosty, ale niezwykle ważny krok, który zapobiegnie konieczności żmudnego usuwania farby czy tynku z uchwytu, co często prowadzi do jego zarysowania.

Istnieją również specjalistyczne osłony na klamki, często wykonane z formowanego tworzywa sztucznego, które po prostu nakłada się na klamkę przed rozpoczęciem prac. Choć są one droższe niż taśma i folia, oferują bardzo solidną ochronę i są łatwe w aplikacji oraz demontażu. Tego typu rozwiązanie może być opłacalne przy większej liczbie okien lub w przypadku szczególnie cennej stolarki.

Warto pamiętać, że po zakończeniu prac i usunięciu głównych zabezpieczeń (folii z ram i szyb), okucia i zawiasy nadal wymagają uwagi. Należy usunąć z nich wszelkie resztki taśmy czy kleju i sprawdzić, czy mechanizmy działają płynnie. W przypadku wykrycia problemów, szybka reakcja i ewentualne wezwanie serwisanta może zapobiec poważniejszym awariom w przyszłości.

Pamiętajmy o smarowaniu okuć po gruntownym czyszczeniu. Pył i brud usuwane podczas czyszczenia zmywają również fabryczny smar. Użycie dedykowanych środków smarnych do okuć (nie olejów spożywczych ani smarów samochodowych!) zapewni im długotrwałą płynność działania i przedłuży żywotność. To kolejny element pielęgnacji po remoncie, na który często zapominamy.

Niezabezpieczone okucia, zawiasy i klamki to jak pozostawienie odkrytej skrzynki z biżuterią podczas wichury. Pył i agresywne substancje mogą trwale zniszczyć ich mechanizm i wygląd. Dedykowane zabezpieczenia zawiasów i okuć, nawet te wykonane z prostych materiałów takich jak taśma malarska, znacząco redukują to ryzyko i pozwalają cieszyć się pełną funkcjonalnością okien długo po zakończeniu remontu.

W przypadku drzwi tarasowych, szczególnie tych przesuwnych, szczególnej ochrony wymagają nie tylko okucia pionowe, ale także mechanizmy jezdne znajdujące się w dolnym progu. Nawet niewielka ilość piasku czy tynku wpadająca w prowadnice może zablokować system przesuwny lub uszkodzić wózki jezdne. Zabezpieczenia wymagają tu więc także progi i dolne szyny – najlepiej szczelnie oklejone grubą taśmą lub pokryte dedykowanymi profilami ochronnymi, jeśli są dostępne.

Kluczem do skutecznego zabezpieczenia okien przed skutkami prac tynkarskich jest wybór odpowiednich materiałów. Nie każda folia czy taśma, którą znajdziemy w pierwszym lepszym sklepie budowlanym, nadaje się do tego zadania. Musimy pamiętać, że materiały te będą miały kontakt z delikatnymi powierzchniami okna przez dłuższy czas i muszą spełniać konkretne kryteria, aby zamiast pomóc, nie narobić nam dodatkowych problemów.

Podstawowymi materiałami, w które należy się zaopatrzyć, są folia ochronna i taśma malarska. Istnieje jednak kilka rodzajów tych produktów, a dobór odpowiedniej folii i taśmy jest absolutnie kluczowy. Nie możemy pozwolić sobie na kompromisy, jeśli chcemy uniknąć śladów kleju czy przepuszczania pyłu.

Jeśli chodzi o folię, mamy kilka opcji. Najprostsza to cienka folia malarska w rolce. Jest tania i łatwo dostępna, ale ma pewne wady. Jest dość delikatna, łatwo się rwie, a przede wszystkim nie posiada warstwy samoprzylepnej na całej powierzchni, co utrudnia szczelne oklejenie i sprawia, że może się łatwo przesunąć lub odkleić, odsłaniając fragmenty okna.

Lepszym rozwiązaniem jest folia stretch, czyli ta, którą zazwyczaj owija się palety. Jest elastyczna, co pozwala dobrze przylegać do kształtów, i dość wytrzymała. Nie posiada kleju, więc wymaga solidnego przymocowania taśmą. Dobrze sprawdza się do owijania całych skrzydeł lub złożonych kształtów okuć, ale jej stosowanie na płaskich powierzchniach szyb jest mniej efektywne niż w przypadku folii samoprzylepnej.

Najskuteczniejszym, choć nieco droższym rozwiązaniem, jest samoprzylepna folia ochronna dedykowana do stolarki okiennej lub powierzchni lakierowanych. Taka folia posiada na całej powierzchni warstwę kleju, zazwyczaj akrylowego, który zapewnia doskonałe przyleganie i szczelność. Jest też zazwyczaj grubsza i bardziej odporna na rozdarcie i przebicie. Klej akrylowy jest preferowany, ponieważ przy prawidłowym stosowaniu (usuwaniu w odpowiednim czasie, o czym za chwilę) minimalizuje ryzyko pozostawienia trudnego do usunięcia klejącego osadu.

Pamiętajmy o kolorze folii ochronnej przeznaczonej na profile PVC – najlepsza jest biała lub bezbarwna. Kolorowe folie, zwłaszcza niebieskie czy zielone, często stosowane w transporcie, mogą pod wpływem promieniowania UV (słońca) „wejść w reakcję” z powierzchnią ramy, trwale ją odbarwiając. Z tego powodu, nawet jeśli okna były fabrycznie zabezpieczone kolorową folią transportową, zaleca się jej usunięcie przed remontem, jeśli ma potrwać dłużej niż kilka tygodni na nasłonecznionej elewacji.

Jeśli chodzi o taśmę malarską, wybór jest ogromny. Podstawowa taśma papierowa, szeroko dostępna i tania (koszt kilku do kilkunastu złotych za rolkę 50m, zależnie od szerokości), jest dobrym wyborem do ogólnego zabezpieczenia i łączenia folii. Jest łatwa do aplikacji i oderwania. Posiada jednak kluczowe ograniczenie: zazwyczaj może pozostać na powierzchni bez pozostawiania śladów kleju przez maksymalnie kilka dni, zazwyczaj 3-7 dni. Po tym czasie klej może utwardzić się i wtopić w powierzchnię lub uszkodzić lakier profilu podczas odrywania.

Do zastosowań wymagających dłuższego czasu ekspozycji (powyżej tygodnia) lub na powierzchniach bardziej delikatnych (np. lakierowane profile aluminiowe, drewniane) należy stosować specjalistyczne taśmy o dłuższym czasie klejenia, często opisywane jako "blue tape" (taśma niebieska) lub taśmy "long-term". Tego typu taśmy, choć droższe (kilkanaście do kilkudziesięciu złotych za rolkę), posiadają specjalistyczny klej akrylowy, który jest mniej agresywny i lepiej znosi próbę czasu i warunków zewnętrznych (wilgoć, promienie UV). Czas ekspozycji może wynosić od 14 do nawet 60 dni, w zależności od producenta i warunków.

Ważna cecha dobrej taśmy malarskiej, oprócz typu kleju i czasu ekspozycji, to szerokość. Do precyzyjnego oklejania profili przy szybie, wokół okuć i na styku ramy z murem przydadzą się węższe taśmy (np. 25mm lub 30mm). Do mocowania folii na dużych powierzchniach lepsze będą taśmy szersze (np. 50mm), które zapewnią lepszą stabilność i mniejsze zużycie materiału. Zapas kilku szerokości taśm zawsze jest dobrym pomysłem.

Pamiętaj, że nawet najlepsza taśma usunięta zbyt późno, zwłaszcza po ekspozycji na słońce czy wilgoć, może pozostawić ślady kleju. Planowanie remontu powinno uwzględniać terminy usuwania poszczególnych warstw zabezpieczeń. Na przykład, folia malarska i tania taśma na wstępne prace porządkowe mogą być zdjęte po kilku dniach, a docelowa folia ochronna z taśmą akrylową pozostawiona na czas głównych prac tynkarskich.

Przyjmuje się, że minimalna szerokość taśmy użytej do zabezpieczenia okna na styku z szybą powinna wynosić około 2-3 cm, aby zapewnić pewne przyleganie folii do szyby i ramy. Całość zabezpieczenia musi tworzyć spójną i szczelną powłokę, bez widocznych szczelin czy niedoklejonych fragmentów, przez które mógłby przedostać się pył lub ciecz.

Podsumowując, dobór odpowiedniej folii i taśmy do zabezpieczenia okien to fundament skutecznej ochrony. Nie oszczędzajmy na tych materiałach – różnica w cenie między produktami niskiej jakości a tymi profesjonalnymi jest znikoma w porównaniu z kosztami ewentualnych szkód i pracy włożonej w usuwanie trudnych zabrudzeń. Samoprzylepna folia ochronna z klejem akrylowym i dedykowana taśma malarska o odpowiednim czasie ekspozycji to duet, który zapewni spokojny remont i nienaruszoną stolarkę.

Zabezpieczenie okien przed tynkowaniem wydaje się proste: zaklej i owiń. Jednak diabeł tkwi w szczegółach, a zaniedbanie pewnych niuansów czy popełnienie typowych błędów może zniweczyć cały wysiłek. Oto kilka kluczowych wskazówek, które mogą znacząco poprawić skuteczność ochrony i uchronić nas przed nieprzyjemnościami, a także przestroga przed najczęściej popełnianymi błędami.

Po pierwsze, stan okna przed zabezpieczeniem ma ogromne znaczenie. Zanim zaczniesz oklejanie, upewnij się, że powierzchnia ram i szyb jest czysta, sucha i odtłuszczona. Taśma i folia kleją się najlepiej do czystej powierzchni. Próba przyklejenia taśmy do zakurzonej ramy to pewny przepis na to, że zabezpieczenie odpadnie w najmniej odpowiednim momencie. Poświęcenie kilku minut na przetarcie okien wilgotną szmatką, a następnie osuszenie, naprawdę się opłaca.

Jeśli macie do czynienia ze świeżo zamontowanymi oknami, istnieje pokusa, aby po prostu zostawić fabryczne folie zabezpieczające i osłonki transportowe. To może być akceptowalne, jeśli prace tynkarskie potrwają zaledwie 2-3 dni i okna nie będą wystawione na intensywne słońce. Jednak w przypadku dłuższych remontów, zwłaszcza gdy folie transportowe są kolorowe lub mają gumowy klej, folie zabezpieczające te powinny zostać usunięte i zastąpione profesjonalnymi materiałami. Folie transportowe pod wpływem UV mogą skruszeć, stopić się z powierzchnią ramy, a klej może utrwalić się tak, że jego usunięcie będzie wymagało specjalistycznych środków lub skończy się uszkodzeniem profilu.

Ważne jest, aby zabezpieczenie było szczelne jak bankowy skarbiec. Nie wystarczy "luźno rzucić" folię na okno. Każdą krawędź, każde połączenie folii z ramą lub szybą, każde przejście taśmy przez szczelinę musi być starannie dociskane i wygładzone, aby zapewnić pełną szczelność. Woda z zaprawy czy drobny pył mają zaskakującą zdolność do wnikania przez najmniejsze niedociągnięcia w zabezpieczeniu.

W przypadku drzwi tarasowych, zwłaszcza tych przesuwnych lub typu HST, zabezpieczyć drzwi tarasowe należy z podwójną uwagą. Szczególnie wrażliwe są progi, a konkretnie szyny i mechanizmy jezdne. Nawet drobinki piasku czy tynku wpadające w te prowadnice mogą spowodować zablokowanie systemu, utrudnić przesuwanie, a w dłuższej perspektywie doprowadzić do zużycia rolek czy toru jezdnego. Te obszary wymagają bardzo starannego oklejenia taśmą o dobrej przyczepności, a najlepiej przykrycia ich dedykowanymi osłonami progowymi, jeśli producent je oferuje.

Jednym z największych paradoksów podczas tynkowania jest potrzeba wietrzenia pomieszczeń, zwłaszcza przy stosowaniu tynków mokrych, które wprowadzają do powietrza ogromne ilości wilgoci. Ta wilgoć w połączeniu z unoszącym się w powietrzu pyłem budowlanym jest idealnym przepisem na korozję i trudne do usunięcia osady. Choć zaleca się wietrzenie, nie oznacza to, że okna mają być otwarte bez żadnej ochrony w trakcie aktywnych prac. Wietrzyć należy wtedy, gdy nie ma w pobliżu intensywnego pylenia czy mokrych prac. Można np. otworzyć okna w przerwie, po zakończeniu prac w danym dniu, lub zapewnić wentylację mechaniczną czy grawitacyjną (jeśli są kanały), jednocześnie utrzymując zabezpieczenia na oknach.

Najczęstszym błędem, jaki widziałem na budowach, jest używanie niewłaściwej taśmy lub folii – na przykład szerokiej taśmy pakowej, która pozostawia trudny do usunięcia klej, lub bardzo cienkiej folii, która rwie się przy najdrobniejszym dotyku. Kolejny błąd to brak staranności w aplikacji – pośpieszne przyklejenie, które nie zapewnia szczelności na krawędziach. Ludzie często niedoklejają taśmy w rogach okien czy na styku folii z parapetem. Małe szczeliny wydają się niegroźne, ale stają się bramą dla zabrudzeń.

Klasycznym, bardzo kosztownym błędem jest usunięcie taśmy i folii zbyt późno, zwłaszcza po kilku tygodniach ekspozycji na słońce. Klej na taśmie, podgrzany przez promienie UV, wnika w powierzchnię ramy (szczególnie PVC) i twardnieje. Usunięcie takiej taśmy jest żmudne, zostawia lepki osad, który przyciąga brud, lub, co gorsza, odchodzi razem z warstwą lakieru czy farby na profilach malowanych lub drewnianych. Zaleca się usunięcie zabezpieczeń tak szybko, jak to możliwe po zakończeniu mokrych lub pylących prac w danym pomieszczeniu, przestrzegając jednocześnie maksymalnego czasu ekspozycji wskazanego przez producenta taśmy.

Kolejny często spotykany błąd to zapominanie o drobnych, ale wrażliwych elementach, takich jak parapety wewnętrzne czy zewnętrzne, moskitiery zwinięte w skrzynkach, rolety zewnętrzne czy nawiewniki powietrza, jeśli okna je posiadają. Te elementy również powinny zostać starannie zabezpieczone przed pyłem i zabrudzeniami, ponieważ ich czyszczenie lub wymiana potrafią być kłopotliwe.

Pamiętajcie, że usunięcie taśmy powinno odbywać się pod kątem około 45 stopni, powoli i równomiernie. Nagłe szarpnięcie może uszkodzić powierzchnię pod spodem lub oderwać tylko część taśmy, pozostawiając klej. W przypadku starszych zabezpieczeń, które ciężko schodzą, można spróbować delikatnego podgrzania taśmy suszarką do włosów, co może zmiękczyć klej, ale należy uważać, aby nie przegrzać i nie zdeformować profilu PVC.

Ostatnia, ale nie mniej ważna rada: nie myj niezabezpieczonych lub częściowo zabezpieczonych okien brudną wodą z budowy! Piasek i pył w takiej wodzie działają jak papier ścierny, niszcząc powierzchnię szyb i ram podczas wycierania. Poczekaj z gruntownym myciem do momentu zakończenia wszystkich brudnych prac w pobliżu okien i używaj czystej wody oraz miękkich ściereczek.

Stosowanie się do tych prostych wskazówek i unikanie najczęstszych błędów sprawi, że proces zabezpieczenia okien przed tynkowaniem będzie skuteczny i faktycznie ochroni stolarkę, pozwalając cieszyć się pięknem i funkcjonalnością okien po zakończeniu remontu. Prawidłowe skuteczne usunięcie taśmy ochronnej w odpowiednim czasie to równie ważny etap co samo jej naklejenie.